گزیدهٔ غزل ۲۵
از درونــــم نــــمــــیــــروی بــــیـــرون
کــه گــرفــتــی درون و بــیـرون را
نــام لــیــلــی بــر آیـد انـدر نـقـش
گــر بــبــیــزنــد خــاک مــجــنــون را
گریه کردم بخنده بگشا دی
لـــب شـــکـــر فـــشـــان مـــیــگــون را
بـیـش شـد از لـب تـو گریهٔ من
شـهـد هـر چـند کم کند خون را
هـر دم الـحـمـد مـیـزنـم بـه رخـت
زانــکـه خـوانـنـد بـرگـل افـسـون را
گزیدهٔ غزل ۲۶
مـــهـــر بــگــشــای لــعــل مــیــگــون را
مـــســـت کـــن عـــاشـــقــان مــحــزون را
رخ نــــمــــودی و جــــان مــــن بـــر دی
اثــــر ایــــن بـــود فـــال مـــیـــمـــون را
دل من کشته شد بقای تو باد
چـه تـوان کـرد حـکـم بـی‌چـون را
از درونــــــم نــــــمــــــی‌روی بـــــیـــــرون
در گــــرفــــتــــی درون و بــــیــــرون را
نـــام لـــیـــلــی بــرایــد انــدر نــقــش
گـــر بـــریـــزنـــد خـــون مـــجــنــون را
گـــفــت خــســرو نــگــیــردت مــا نــاک
خــاصــیــت ســلــب گــشــت افــســون را