گزیدهٔ غزل ۶۴ : با خیال زلف و رویت چشم من

گزیدهٔ غزل ۶۴         
          بــا خــیــال زلــف و رویــت چــشــم مــن
          نــیــمــه‌ای ابــر اســت و نــیــمــی آفـتـاب
          زان لب میگون که هوش ازمن ببرد
          خـون هـمـی گـریـم چو برآتش کباب
         
گزیدهٔ غزل ۶۵         
          زهــی نــمــوده از آن زلــف و خــال و عـارض خـواب
          یــکــی سـواد و دوم نـقـطـه و سـیـم مـکـتـوب
          ســواد و نــقــطــه و مــکــتـوب اوسـت بـردل مـن
          یـــکـــی بـــلـــاو دوم فـــتـــنـــه و ســـیـــم آشــوب
          بـــــــلــــــا رفــــــتــــــه و آشــــــوب او بــــــود مــــــا را
          یــکــی مــراد و دوم مــونــس و ســیــم مــطــلــوب
          مــراد و مـونـس و مـطـلـوب هـر سـه از مـن شـد
          یـــکـــی جـــداو دوم غـــالـــب و ســـیـــم مـــغـــلـــوب
          جـــدا و غـــالـــب و مـــغـــلــوب هــر ســه بــاز آیــد
          یـــکـــی غـــلـــام و دوم دولـــت و ســـیـــم مـــرکـــوب
          غلام و دولت و مرکوب با سه چیز خوش است
          یـکـی حـضـور و دوم شـادی و سـیـم مـحـبـوب
          حـضـور و شـادی و مـحـبـوب مـن بـود خـسـرو
          یــکــی شــراب و دوم سـاقـی و سـیـم رخ خـوب