گزیدهٔ غزل ۹۵
مــــرا داغ تــــو بــــر جـــان یـــادگـــار اســـت
فـــدایـــش بـــاد جــان چــون داغ یــار اســت
اگـــر جـــان مـــی‌رود گـــو رو غـــمــی نــیــســت
تو باقی مان که مارا با تو کار است
گزیدهٔ غزل ۹۶
هر کرا کن مکن و هوش و خرد در کار است
مشنو از وی سخن عشق که او هشیار است
گزیدهٔ غزل ۹۷
شاخ گل از نسیم جلوه گر است
وقــت گــل بــانـگ بـلـبـل سـحـر اسـت
گزیدهٔ غزل ۹۸
نظری کن کزان دو چشم سیاه
دیـده در انـتـظـار یـک نـظـر اسـت
گزیدهٔ غزل ۹۹
بـــه تـــشــنــگــی بــیــابــان عــشــق شــد مــعــلــوم
که سایه شین سلامت نه مرد این سفر است
گزیدهٔ غزل ۱۰۰
عـاشـق سـوخـتـه دل زنـده به جان دگر است
زین جهانش چه خبر کو به جهان دگر است
بـس کـه از خـون دلـم لـالـهٔ خونین بشگفت
هــر کــجــا مــی‌نــگـرم لـالـه سـتـان دگـر اسـت