گزیدهٔ غزل ۶۱
مـــنـــم و قـــامـــت آن لـــب بـــر وای خـــواجـــه مــؤذن
تــــو درمــــســــجــــد خـــود زن والـــی ربـــک فـــارغـــب
بـه کـرشـمـه تـرا بـرو مـکـن از بـهر خدا خم
کـه زمـحـراب تـو بـرشـد بـه فلک نعرهٔ یارب
اگر این سوخته گوید سخن از بوس و کناری
مـکـنـش عـیـب کـه هـسـت ایـن هـذیـان گـفـتنش از تب
گزیدهٔ غزل ۶۲
مـرا ز ابـروی تـو شـبـهـه مـی‌رود بـه نـماز
که سجده می‌کنم و صورتست در محراب
مــرا کــه ســوخــتــه گــشــتــم ز آفــتـاب رخـت
از آن لــــب اربـــتـــوانـــی بـــه شـــربـــتـــی دریـــاب
گزیدهٔ غزل ۶۳
زلــف تــو کــژ پــیــچ پــیــچ هــرســر مــوی کــژت
کـــژ بــنــشــیــنــد و لــیــک راســت نــگــویــد جــواب
بـــســـتـــهٔ زلـــف تـــو گـــشــت روی دل مــن ســیــاه
گــــور مــــن آبــــاد کــــرد خـــانـــهٔ چـــشـــمـــم خـــراب
چـــنـــد بـــه وهـــم و خــیــال از لــب تــو چــاشــنــی
کام چه شیرین کند خوردن حلوا به خواب ؟