گزیدهٔ غزل ۷۱
چـه کـرد پـیـش رخـت گـل کـه گل فروش او را
به دست خود به گلو بسته ریسمان انداخت
کــــمــــال حـــســـن تـــو جـــایـــی رســـیـــد در عـــالـــم
کــه خــلـق را بـدو خـورشـیـد در گـمـان انـداخـت
گزیدهٔ غزل ۷۲
جـــراحـــت جـــگـــر خـــســـتــگــان چــه مــی پــرســی؟
ز غمزه پرس که این شوخی از کجا آموخت؟
گزیدهٔ غزل ۷۳
دل رقـــیــب نــســوزد ز آه مــن چــه کــنــم
نمی‌توان سگ دیوانه را وفا آموخت ؟
گزیدهٔ غزل ۷۴
عـشـق آمـد و گـرد فـتنه بر جایم ریخت
عـقـلـم شـد و صـبـررفت و دانش بگریخت
ایــن واقــعــه هــیــچ دوســت دســتـم نـگـرفـت
جز دیده که هر چه داشت درپایم ریخت